Bianca Holland: Informatie voor de Partner
Informatie over CrossDressing (CD)
website: https://biancaholland.wordpress.com/
De verhalen die ik hoor en lees over de relaties tussen CrossDressers/travestieten en hun vrouwen of vriendinnen, waren voor mij aanleiding eens een poging te wagen e.e.a. aan het toetsenbord toe te vertrouwen, met als doel dat er een beter begrip ontstaat voor elkaars situatie.
Het is niet mijn bedoeling om dingen goed te praten, maar vooral uit te leggen welke ervaringen ik in de loop der jaren heb opgebouwd, niet alleen in mijn eigen relatie, maar ook de ervaringen uit de relatie van anderen. Wellicht heb je zelf wat aan deze informatie in jullie eigen relatie.
Onderstaand probeer ik een afweging te geven tussen ‘gevoelsmatige zaken’ en logica. Ik realiseer me heel goed dat dit onderwerp echter veel meer met ‘gevoelswaarde’ en emotie te maken heeft dan logica, daarom is het ook voor vele partners een zwaar onderwerp.
Door zaken logisch uiteen te zetten, is er vaak een mogelijkheid een aantal zaken beter te begrijpen, maar is zeker geen oplossing voor ‘het gevoel’.
Ter introductie: het is aan te raden eerst de begrippenpagina te lezen, wanneer je de verschillen tussen de begrippen transgender, travestie, crossdressing, transgenderisme, en transseksualiteit niet geheel duidelijk zijn.
Hierdoor worden vele punten welke verderop worden beschreven duidelijker en kunnen misverstanden worden voorkomen.
Deze pagina heb ik geschreven voor de partner (vrouw/vriendin) van de CrossDresser/travestiet.
Wellicht kan je als cd/tv deze pagina printen en wanneer je het nuttig acht deze door je partner laten lezen.
Ik hoop dat deze informatie kan bijdragen aan een betere acceptatie door de partner van onze ‘hobby’ of dat de CrossDresser er zelf moed uit put om het onderwerp bespreekbaar te maken.
Wanneer je nu het gevoel hebt, dat je er niet verder over wil lezen, click dan op de ‘backbutton’.
Je bent nog steeds aan het lezen: prima!
Aan de hand van een aantal achtergronden zal ik trachten in te gaan op de situatie van de man om daarna in te gaan op een voor beide partijen leefbare situatie.
Inleiding
Verreweg de meeste CrossDressers zijn doorsnee man, vriend, vader en vooral heteroseksueel.
Ze hebben echter een speciale ‘hobby’: het zich af en toe kleden, opmaken en soms gedragen als vrouw.
Nu is dat in onze maatschappij niet normaal, dus wordt het als afwijking gezien en derhalve niet of nauwelijks geaccepteerd.
Vooral het schaamtegevoel, wat de omgeving er wel niet van zal denken, speelt hierbij een belangrijke rol.
Wat is travestie en CrossDressing
We noemen een man CrossDresser/travestiet als zijn sekse mannelijk is, zijn gender-identiteit (het gevoel/beeld wat hij is, in dit geval een man) ook mannelijk, maar zijn gedrag, dus zijn genderrol (=gedrag/kleding) soms of vaak vrouwelijk is.
Van travestie is met name sprake, wanneer dit vrouwelijk gedrag zich uit in een voorkeur voor het dragen van vrouwelijke kleding.
Bij vele travestieten beperkt het zich veelal niet tot het omkleden in vrouwelijke kleding, maar proberen ze door hun hele manier van doen op die momenten de vrouwelijke rol te spelen. Voor vrouwelijke travestieten geldt het omgekeerde. Verreweg de meeste travestieten hebben een heteroseksuele voorkeur.
(vrij naar A.Verschoor, 1990).
Voor meer termen zoals transgender, transseksualiteit, genderdysforie, etc, etc, verwijs ik naar de begrippenpagina
In de Nederlandse taal kenden we maar één woord voor iemand die zich hult in kleding van het andere geslacht: travestiet. De motieven van travestieten lopen echter nogal uiteen. Het verkleden of ‘kleden als’ kan gericht zijn op erotiek, showtravestie, of op het imiteren van het voorkomen van een vrouw.
In de Engelse taal wordt er een onderscheid gemaakt tussen ‘transvestism’ en ‘crossdressing’. Dit verschil is ontstaan omdat er in de jaren 1970 een groep zich niet kon vinden in de term ‘transvestism’. Het woord ‘transvestism’ wordt meer geassocieerd met seksuele opwinding of met seksueel fetisjisme. Om het verschil aan te geven is het woord ‘crossdressing’ ontstaan.
De laatste jaren merk ik dat het woord Crossdressing inmiddels ook in de Nederlandse taal vaker wordt gebruikt, maar als synoniem voor travestie. Dit is de reden dat ik zelf het woord DeelTijdVrouw ben gaan gebruiken om het onderscheid te maken tussen een fetisj en mijn eigen belevingsvorm.
Een DeelTijdVrouw (CrossDresser) betreft een doorgaans hetero man die probeert het uiterlijk van een vrouw te imiteren door onder meer:
-
- zich te kleden in gangbare dameskleding;
- gebruik van accessoires;
- vrouwelijke haardracht;
- gebruik van make-up;
- gebruik van de stem.
De DeelTijdVrouw (crossdresser) doet dit niet voor de seksuele opwinding of ander fetisjisme.
CrossDressing is niet te genezen. Diepgravende en langduringe therapiën hebben er niet toe geleid dat er oorzaken bekend zijn geworden. Ook hebben jarenlange therapiën niet geleid tot het ‘voorkomen’ van de drang tot het omkleden.
Het belangrijkste voor de CrossDresser is – in mijn ogen – dat hij het gegeven probeert te accepteren en het integreert in zijn leven. Het is geen perverse afwijking. Door de acceptatie ontstaat er een langzaam toenemende durf ervoor uit te komen.
Komt travestie vaak voor?
Er is een aantal jaren geleden een onderzoek in Nederland gehouden, waaruit bleek dat tussen de 1 en 4% van de mannelijke bevolking travestiet is.
Dit betekent dus dat je beslist niet de enige vrouw bent met een partner met deze ‘hobby’. Om het concreter te maken levert een rekensommetje op dat er ruwweg tussen de 50.000 en 200.000 travestieten in Nederland zijn! Hoeveel zouden dat er in de wereld zijn?
Nog een gegegeven: meer dan 85% van de travestieten is heteroseksueel.
Uitingsvormen
Travestie uit zich veelal door het dragen van vrouwelijke kleding. Dit kan variëren van het dragen van alleen lingerie of een panty, tot het zich volledig omkleden, opmaken, hoge hakken, pruik en bijoux.
Vaak komt het voor dat de travestiet zich bijzonder uitdagend kleedt.
Wanneer de travestiet ook als vrouw naar buiten wil, zal getracht worden iets minder op te vallen, door het dragen van minder korte rokken;-).
Ook wordt vrouwelijke kleding gedragen door mannen bij fetish-parties. Dit is een onderwerp waarover ik niet zoveel weet, dus laat ik dit buiten beschouwing.
Wanneer je man/vriend full-time als vrouw gekleed wil gaan, gaat dit mijn gevoel van ‘crossdressing’ te boven en komt het meer in de richting van ‘crossliving’. Ook dit valt buiten mijn scope.
De foto hiernaast is van mijzelf, genomen door een verkoopster bij een modezaak waar ik regelmatig als Bianca kleding koop. De verkoopsters vinden het leuk om mij te adviseren, temeer omdat ik weer eens anders ben en vooral langer. Dan wordt het moeilijker goed passende kleding te vinden, maar volgens mij ben ik er weer in geslaagd er keurig uit te zien als vrouw, vind je niet?
Het woord ‘CrossDresser’ en ‘travestiet’
Het kan zijn dat je heel erg bent geschrokken van het feit dat je partner een travestiet is. Alleen de gedachte al: je man in vrouwenkleren!
Sommige partners vinden het wel ‘cool’ dat hun man ook z’n vrouwelijke kant durft te tonen, maar dat is maar een kleine minderheid. Het merendeel zal niet direct staan te juichen dat hun man/vriend zich omkleedt.
De wijze waarop je te weten bent gekomen verschilt natuurlijk, maar het feit blijft.
Wanneer ik alleen al luister naar het woord ‘travestiet’ heeft dat voor mij een negatieve klank, bij jou ook?
Feitelijk maakt het dus niet uit welke term je gebruikt, maar het woord DeelTijdVrouw (CrossDresser) hoort meer bij mijn manier van ‘beleving’. Daarnaast heeft het niet de (negatieve) lading van het woord ‘travestiet’ (de beleving van het woord verschilt overigens van persoon tot persoon).
Dus in mijn beleving geeft ook beter weer wat velen van ons doen: het ons kleden als de andere sekse.
Hoe gek het ook moge klinken, maar bij het woord ‘CrossDresser’ begint volgens mij het elkaar begrijpen.
In het vervolg gebruik ik dan ook de afkorting voor CrossDresser: ‘CD’
Oorzaak van CD
Over de oorzaak van CD is weinig bekend. In het verleden werd nog wel eens gedacht dat dit veroorzaakt zou worden door bepaald gedrag in de opvoeding, maar inmiddels is dit standpunt (gelukkig) verlaten: volgens mij heeft dat er geen snars mee te maken.
Daarmee is ook het begrijpen waarom de CD zich wil kleden als vrouw eigenlijk (nog) onmogelijk.
Niet bij alle, maar wel bij vele CD’s zijn de eerste ‘gevoelens’ reeds rond de puberteit ontstaan. Veelal zijn deze gevoelens in de loop der tijd verder ontwikkeld. Persoonlijk denk ik dat het ergens in de ontwikkeling van de vrucht iets is gewijzigd in de hormoonbalans van de moeder en dat het dicht tegen transseksualiteit aan ligt. De oorzaak van transseksualiteit is bij dieren wel aangetoond en gereproduceerd (bron: Brainsex, Anne Moir / David Jessel ISBN: 90-210-0080-6; Het grote verschil tussen man & vrouw)
Het grote geheim van de CD
De meeste CD’s hebben al vanaf hun pubertijd een bepaalde drang naar het dragen van vrouwelijke kleding gehad. Veelal wisten ze niet hoe ze hier mee om moesten gaan, maar in vrijwel alle gevallen hebben ze deze gevoelens geheim gehouden. De kans is groot dat hij jou dit als eerste persoon heeft verteld.
Dat betekent dus twee dingen: hij heeft dus al vele jaren geleefd met dit gevoel. Heeft waarschijnlijk dit nog niet zo lang geleden voor zichzelf geaccepteerd, kan het nu plaatsen.
En, als heel belangrijk punt: hij vertrouwde jou zijn grootste geheim toe. Dat is voor de CD iets heel bijzonders, juist omdat hij er zich jarenlang voor heeft geschaamd, het heeft proberen weg te drukken, en kon er dus zelf niet goed mee omgaan.
Vertel je het je partner?
Dit is vrijwel altijd een zeer groot dilemma voor de CD.
De meeste partners staan niet te juichen wanneer ze weten dat hun man/vriend zich in vrouwenkleding hult. Sterker nog… vele partners veroordelen het en in een aantal gevallen wil de partner er zelfs niet over praten nadat de CD het heeft verteld.
Aan de andere kant is er ‘het geheim’… In mijn ogen heb je in een goed huwelijk geen geheimen voor elkaar, respecteer je elkaar en accepteer je elkaars gevoelens op basis van gelijkheid. Het hebben van een geheim past daar (volgens mij) niet in. (Natuurlijk zijn er ook andere normen mogelijk tussen de partners in het huwelijk/relatie. Daar ga ik niet verder op in).
Dan is er de angst: kan en wil de vrouw/partner zich verdiepen in je ‘hobby’, staat ze ervoor open, weet ze ermee om te gaan. De grootste angst voor de CD is dat ze niet hiermee kan omgaan en dat dit uiteindelijk leidt tot een verslechtering van de relatie of zelfs tot een scheiding.
Een scheiding komt overigens heel vaak voor. Niet bekend is of deze huwelijken ook zonder crossdressing ook zouden zijn beëindigd. Aan de andere kant zijn er vele huwelijken waarbij juist hierdoor een sterkere band tussen de echtgenoten ontstaat (zoals bij ons).
Doordat in veel gevallen de partner wel eens negatieve opmerkingen heeft gemaakt over travestie, vergroot dit de angst dat de partner er niet goed mee kan omgaan en merk ik uit de gesprekken dat de CD er dan maar voor kiest voor een geheim binnen het huwelijk. Een zeer klein aantal durft het uiteindelijk toch aan te vertellen, waarbij het leren praten over je gevoelens een groot dilemma is.
Of de CD het ooit vertelt aan de partner, wordt veelal ingegeven door de persoonlijke situatie, dus die is voor geen van ons gelijk.
In ieder geval is het belangrijk dat de CD zich erop heeft voorbereid wanneer hij het wil vertellen.
Na afweging van de argumenten voor en tegen (bijv. een lijstje van deze ‘voors’ en ‘tegens’) en dit enige tijd later weer eens bekeken te hebben is hij tot een besluit gekomen om het je te vertellen. Sommigen hebben hun mening zelfs getoetst bij een vrouw van een CD (zie de weblinks onderaan de pagina).
Daarom hoop ik met deze uiteenzetting te bereiken dat je je als partner open stelt voor het gegeven en te luisteren naar zijn verhaal: het zijn zijn gevoelens! In een goed huwelijk wil je toch ook dat je partner gelukkig kan zijn, maar ook jij zal daarin je gelukkig moeten kunnen voelen. Alleen door naar elkaar te luisteren en te vragen naar elkaars standpunten en van beide zijden bereid zijn water bij de wijn te doen, kan je voortgang boeken, is mijn oprechte mening. Ben jij als partner daar ook toe bereid?
Overwegingen voor de partner
Wat denkt de vrouw wanneer ze hoort dat haar man/vriend zich in vrouwenkleding hult?
Dat is natuurlijk voor een ieder anders, maar ik hoor heel vaak een aantal stadia:
- eerst het ongeloof: ‘mijn man doet dat niet, belachelijk! ‘Dan had ik dat wel geweten’, ‘hij is zo mannelijk’.
- Wanneer het dat toch zo blijkt te zijn, dan is er de twijfel: ‘heeft ie nog meer geheimen’, ‘ik kan hem niet vertrouwen, want hij heeft dit voor mij verborgen gehouden’.
- Regelmatig hoor ik dat de partner het niet wil en het onderwerp ‘dood zwijgt’. Je wil het niet en vaak merk ik dat er dan een soort van ‘struisvogelgedrag’ is. Wanneer je er niet over praat, dan is het er niet en je hoopt dat het weg gaat. Mijn ervaring is inmiddels dat dit precies averechts werkt. De afstand tussen man en vrouw wordt groter en daarmee komt het onderwerp tussen jullie in te staan. Dat vind ik dan altijd zo droevig. Daarom hoop ik dat jij als partner ook probeert het onderwerp bespreekbaar te maken en open te staan voor je partner! Het omkleden heeft je man/vriend echt nodig en jou ook!
- Ondertussen hoop ik dat je als partner jezelf in het onderwerp gaat verdiepen: het nodige leest. Dit is de basis om er later verder over te praten. Er blijken opeens vele belevingsvormen: dus welke heeft nu je man? Er komt – zij het met enige argwaan – een beetje interesse en nieuwsgierigheid. Juist het hebben van de juiste informatie om te lezen, kan hierbij helpen. Ik heb onderaan een lijstje van Nederlandse boeken over dit onderwerp opgenomen.
- Wanneer over dit onderwerp gesproken wordt zal het wel duidelijk worden dat hij er zelf ook heel lang mee geworsteld heeft. Veelal zal de CD het initiatief aan jou overlaten om erop terug te komen. Wacht daar geen maanden mee, want de tijd tussen het vertellen en het bespreken is ‘killing’ voor de CD.
- In een aantal gevallen zal het beeld dat je van je man hebt een deuk oplopen: hij is wellicht niet meer in jouw ogen de ‘mannelijke man’. Niets is echter minder waar: aan hem is niets veranderd, wel aan jouw beleving! …
- Wanneer je dit kan opbrengen is in veel gevallen nu het moment aangekomen dat er de vragen komen: ‘hoe lang doe je dat al’, ‘wil je vrouw worden’, ‘waarom doe je dat eigenlijk’, ‘hoe vaak kleed je jezelf om’, wat voor kleding draag je’, ‘hoe kleed je jezelf’. Wellicht wil je wel eens wil zien hoe ‘ze’ eruit ziet. Dit is het begin van de acceptatie.
Ik heb een aparte pagina gemaakt met de vragen en de meest voorkomende antwoorden.
Dit is veelal het begin van het leggen van een goede basis: het er met elkaar over praten.
Je man is (doorgaans) een zorgzame, fijne vent, anders was je niet voor hem gevallen. Het feit dat hij zich zo nu en dan omkleedt verandert daar niets aan. Tenslotte heeft hij deze gevoelens (waarschijnlijk) al langer dan dat jij hem kent. Er is echter nu een verschil: jij weet het nu.
Hoe belangrijk is de kleding?
Elke CD/TV beleeft de ‘hobby’ op de eigen manier. Sommigen door het dragen van een panty, of alleen lingerie, anderen door zich in te verkleden als klein meisje, nog weer anderen door zich als dienstmeisje of als hoertje te kleden. Het kleden kan variëren van uitsluitend de kleding, tot het dragen van hoge hakken, laarzen, pruik en make-up.
De CD’s willen zich zo goed mogelijk als vrouw kleden en gedragen, een vrouw van hun eigen leeftijd. Hierbij wordt heel veel aandacht besteed aan de wijze van kleden, de combinatie van kleding, haarkleur, make-up en byoux.
In ieder geval is de kleding de belangrijkste manier om je er als man als vrouw eruit te laten zien. In dit geval dus ‘de kleding make de vrouw’.
Wanneer ik me kleed als Bianca, leidt dit er niet toe me dan ook vrouw te voelen (hier is vaak een misverstand over). Ik wil wel als een vrouw gezien worden, dus een ‘vrouwelijk typetje neerzetten’, maar ben en blijf me gewoon mezelf – een man – voelen (ook al pas ik mijn houding, bewegingen, etc aan). Wellicht voor jou een vreemde gedachte, maar zo zit mijn ‘beleving’ in elkaar.
NB: ik hoor vaak van andere CD’s: ‘wanneer ik me omkleed dan voel ik me vrouw’. Mijn standaard vraag is dan: ‘hoe voelt dat dan? dat vrouw zijn?’ Al snel merk je dan dat ze zich makkelijker durven over te geven aan de gevoelens die je als man niet ‘mag’ tonen. Vaak merk ik dan later dat ze net als ik leren ook deze gevoelens als man te tonen zodat ze in evenwicht komen. Dit kan dan (volgens mij) doordat ze zichzelf leren accepteren: (de zelfacceptatie).
Hoe lang doet ie dit al?
Op naar het volgende punt: hoe lang heeft hij deze gevoelens al?
Natuurlijk kan ik niet voor een ieder spreken, maar voor vrijwel alle CD’s geldt dat ze reeds vanaf hun puberteit deze gevoelens hebben. Maar waarom heeft hij het je niet eerder verteld?
De eerste reden is de zelfacceptatie. Eerst moest hij er zelf achter komen welke gevoelens hij had als jongen, daarna als man. Daarna volgt het zelf uitvinden dat dit valt onder de categorie ‘travestie’. Daarna accepteren dat je een ‘travestiet’ bent (denk nog even aan de negatieve bijklank), dan is er nog een hele weg te gaan, voordat je het je partner vertelt.
Zaken als afmaken van opleiding, opbouw van carriere en gezin hebben ook een belangrijke rol gespeeld bij het verschuiven van de zelfacceptatie door de CD. Heel vaak wordt het telkens onderdrukt, gestopt, maar vaak zie je dat dit in alle hevigheid dan boven komt zo tussen de 35-45 jarige leeftijd.
Het internet kan hierbij overigens een heel belangrijke rol spelen, omdat een ieder anoniem informatie kan inwinnen vergelijken met de eigen situatie en informatie kan uitwisselen. Deze pagina is daar een voorbeeld van.
Hierbij merk ik dat de afgelopen jaren juist het internet ertoe bijdraagt dat de CD op steeds jongere leeftijd ‘uit de kast’ komt. Dat is op zich een positieve ontwikkeling. Hierdoor kom ik steeds meer twintigers en dertigers tegen op onze T&T/transgender avonden. Vaak met vriendin, zodat ze voor het huwelijk kennis kunnen nemen van de ‘hobby’ van hun vriend.
Hiernaast is de belangrijkste reden een schuldgevoel, maar er is nog veel meer, angst voor de relatie, dat je partner er niet mee weet om te gaan, jij het niet begrijpt, het niet kan begrijpen, dat je de verkeerde conclusies trekt, en tenslotte de angst om jou als partner te verliezen.
Dan speelt er nog de schaamte voor het feit dat hij zich als vrouw kleedt. Ondanks dat hij het leuk vindt, blijft er de schaamte. Kortom hij heeft ermee leren leven over dit onderwerp te zwijgen.
Vele CD’s hebben al menig garderobe weggegooid om te proberen te stoppen. In de gesprekken met andere CD’s komt dit vrijwel bij iedereen voor.
CrossDressing in de relatie
Zoals ik al heb aangegeven is het niet te begrijpen waarom een man zich als vrouw wil kleden. De behoefte is er nu eenmaal. Wanneer je als partner dit ook zou kunnen accepteren, is hiermee een grote stap gezet. Dit is echter eenvoudiger geschreven dan gedaan. Het begint veeleer met het leren ermee om te gaan.
Er zijn vele relaties waarbij CD in het huwelijk op de een of andere manier is geaccepteerd. Belangrijk is dat er afspraken worden gemaakt, waar beiden zich aan houden. Nu is dit laatste meer een basis van vertrouwen dan dat het een wetmatig iets is.
De vrouw is er over het algemeen niet blij mee, maar de CD zelf kan er ook niets aan doen. Hij heeft er niet om gevraagd, wanneer hij het ‘af’ kon zetten werd dit wel gedaan. Kortom uit alle slechte oplossingen is volgens mij de beste oplossing het ermee leren omgaan en het dus een plaatsje te geven in de relatie.
Zo kan je afspraken maken over hoe vaak wordt omgekleed, waar dit wordt gedaan, of je ‘haar’ wil zien, waar de kleding wordt opgeborgen, of je er bezwaar tegen hebt dat jouw kleding gedragen wordt, of het geheim met anderen besproken mag worden en wie (nee: dan dus ook niet met je beste vriendin), hoe je de CD noemt (meestal heeft ze een naam aangenomen), of de CD naar een T&T/transgender avond kan gaan om andere CD’s te spreken.
Niet willen of kunnen accepteren:
Sommige partners kunnen of willen het omkleden van hun man/vriend niet accepteren. Door het ‘dood te zwijgen’ of te verbieden wordt nogal eens de hoop gekoesterd dat het daarmee over gaat.
Niets is echter minder waar!: de drang blijft en zal alleen maar toenemen: de CD zal steeds ongelukkiger worden!
Ik heb vaak gezien dat juist de CD daardoor eraan onderdoor gaat en zwaar overspannen raakt. Dan ben je pas ver van huis geraakt. Professionele hulp inroepen is dan nog de enige manier die over blijft. Dan weet je één ding: dan zal alsnog een oplossing gevonden moeten worden om het in de relatie te integreren of alsnog de relatie te beëindigen. Dat is toch niet wat je als partner wil?
Daarom denk ik dat de manier van verbieden of doodzwijgen naar mijn mening ECHT de slechtste oplossing is: wanneer je als partner er niet mee kunt omgaan, blijf dan in gesprek en probeer er samen uit te komen door afspraken te maken over wat wel en niet kan of geef als partner in ieder geval de ruimte aan de CD om zich om te kleden zonder dat je als partner dit ziet.
Maar blijf er dan wel over in gesprek zodat de CD en de partner naar elkaar toe groeien en het bespreekbaar blijft.
NB: bedenk dat het best veel impact op je heeft als partner wanneer je je man als vrouw gekleed ziet. Meestal geef ik de tip: bekijk eerst eens een foto van ‘haar’ en bespreek daarna of je ‘haar’ ook in het echt wil zien.
Tip: Maak ook afspraken over heel praktische dingen, zoals hoe/wie de kleding wast en strijkt, of je adviezen wil geven bij het opmaken en kopen van kleding.
Veel CD’s willen graag gladde benen hebben, maar het geheim, brengt met zich mee dat het lichaamshaar vaak niet wordt afgeschoren: dit kan nu veranderen, maar het is natuurlijk wel goed om het daarover eens met elkaar te hebben: dat je het nu weet hoeft natuurlijk geen vrijbrief te zijn om de benen te scheren, de armen, het borsthaar.
De basis is hier dus het geven van ruimte aan elkaar om dat te doen wat je prettig vindt, maar rekening te houden met elkaars gevoelens. Natuurlijk een open deur, maar vaak toch…
Valse voorwendselen bij jou als keuze?
Bij veel CD’s wordt het feit pas vele jaren na de huwelijksdag kenbaar gemaakt bij de partner. Wanneer dit het geval is, rijst de vraag: ‘Koos je man/vriend je onder valse voorwendselen?’
Volgens mij: meestal Nee. Waarom? Soms is ‘de vrouw’ in ons een beetje weg. Op deze momenten is er het gevoel/geloof dat het niet meer terugkomt en dat er plaats is gemaakt voor de liefde voor jou.
Des te groter is de schok wanneer de CD gevoelens weer terugkomen.
Dus naar mijn eerlijke mening is er géén sprake geweest van opzet om je te bedriegen. Ook toen de gevoelens weer terugkwamen, was er de hoop dat het wel weer weg zou gaan, net als voorheen. Daarna is er veelal het gevoel dat het wel onder controle te houden is.
Daarna komt er een moment dat je beseft dat het niet onder controle is te houden. Dan wil je het met je partner delen, om geen geheim voor je te hebben, maar dan is er de angst. Veelal ingegeven door de reacties die al zijn gegeven, zoals bij het zien van een televisieprogramma over travestie: vaak gehoorde opmerking: ‘moet je díe zien, dat is toch géén man’, of ‘zoiets doe je toch niet!’ (of vergelijkbare opmerkingen). Dit moedigt nu niet aan te vertellen dat ook jouw ‘hobby’ is… Je begrijpt dat het dilemma – het te vertellen alleen maar moeilijker wordt – neem ik aan.
Het is allemaal zo lastig om te begrijpen. Je begrijpt het zelf als CD al niet, laat staan dat je het iemand anders moet uitleggen en laten begrijpen.
Maar voorop blijft staan dat hij voor jou heeft gekozen, dat is een belangrijk stukje van de puzzle. Jij bent degene die hij als echtgenote wil. Zijn vrouwelijke zijde is een ander deel van hem.
Wanneer je deze twee dingen uit elkaar kan blijven houden, kan je er wellicht beter mee omgaan.
Regelmatig moet aan de ‘vrouwelijke-ik’ worden toegegeven!
Geleidelijk aan beginnen we ons te realiseren dat het kleden als vrouw een deel van je gaat uitmaken en dat aan de ‘vrouwelijke-ik’ zo af en toe moet worden toegegeven. Veelal weet je wanneer je hier niet aan toegeeft, je een naar gevoel kan geven, je snel geïrriteerd raakt, etc. Dit is weer voorbij wanneer je jezelf hebt omgekleed.
Maar wat moet ik hiermee? Nou dat is volgens mij simpel: je bent verliefd geworden op je man/vriend omdat hij teder en warm is en een fijne vent. Maar ook zijn CD-gevoelens zijn een deel van hem, waardoor je -zonder dat je het weet- op hem bent gevallen. Geef hem de ruimte om zich aan zijn ‘hobby’ te wijden. Denk met hem mee hoe hij dit het best kan doen, zonder jou te kwetsen.
Wanneer hij die ruimte niet krijgt: dan zal hij het toch (weer) gaan doen: immers hij kan ECHT niet zonder! Dan ontstaat wéér het geheim tussen jullie, terwijl je dat eigenlijk niet wil. Natuurlijk is het best een zwaar dilemma: aan de ene kant wil je het niet, aan de andere kant gun je het hem wel. Voor iedereen is er een andere oplossing: mijn idee is: PRAAT! en zoek naar voor beide partijen een geschikte manier.
Er zijn in vele plaatsen in Nederland T&T/transgender avonden. Dit zijn gezellige avonden waar CD’s en transseksuelen bijeenkomen. Gewoon gezellig wat drinken en elkaar de ervaringen vertellen. Dus géén perverse zaken, maar net als in een cafeetje: kletsen. Wat bijzonder hieraan is: je bent ‘gewoon gekleed’, netzoals alle anderen. Dit soort avonden, is bijzonder geschikt voor zowel de ‘startende’ als de ‘gevorderde’ CD. Je wordt ontvangen door de gastvrouw, die er altijd voor probeert te zorgen dat je je meteen thuisvoelt.
Het bezoeken van een t&t/transgender avond is voor vrijwel alle CDen een enorme drempel. Mijn vrouw heeft mij indertijd geholpen deze drempel te nemen door tegen met te zeggen dat ze het juist goed voor me vond zo’n avond te bezoeken, juist om er gevoelsgenoten te spreken. Ik ben er zelf heel blij mee geweest daar ooit naar toe te zijn gegaan. Zelfs nu nog – na vele jaren – bezoek ik de avonden nog regelmatig. Niet dat ik ze nu nog nodig heb, maar gewoon voor de gezelligheid en soms kan je anderen nog wat tips geven uit je eigen ervaring: of soms gewoon een luisterend oor.
Voor alle duidelijkheid: dit zijn geen ‘kringgesprekavonden’ of ‘sexueel getinte avonden’ (wanneer je op het internet rondkijkt zou je deze indruk kunnen krijgen, vandaar dat ik het even noem: dat soort avonden bestaan wel). T&T/transgender avonden zijn er om gezellig met elkaar te kletsen en ervaringen uit te wisselen. Dus als partner is dit in mijn ogen niet bedreigend. De partners zijn trouwens van ook harte welkom en de meesten ervaren de avonden als heel gezellig en komen regelmatig mee. Zelf ben ik een frequent bezoeker van deze avonden.
Het gevoel van jou als partner
Wanneer je eenmaal hebt afgesproken dat je je man/vriend eens omgekleed zal zien, valt dat doorgaans niet mee: hij is opeens een ander persoon, gekleed als vrouw, maar toch ook je man. Grote kans dat je hem belachelijk vindt in vrouwenkleren. Dit zal niet meevallen. Toch lijkt het belangrijk hem eens omgekleed te zien, anders kan je er geen beeld bij vormen.
Mijn tip is: praat van te voren met elkaar erover. Wanneer je denkt dat je er niet goed mee kan omgaan overweeg dan dat hij eerst eens een foto van zichzelf maakt (de camera’s hebben een zelfontspanner) en dat je die eens bekijkt. Wanneer je denkt als partner dat je dat wel aan kan: neem dan pas de volgende stap om hem in het echt zo gekleed te zien.
De kans is groot dat je je ervoor schaamt. Veelal kan je er niet met goede vriend(inn)en over praten, of misschien juist wel? Maar ook dan is er een kans dat de vriendin het niet begrijpt, omdat ze het fenomeen niet kent of er juist afwijzend tegenover staat en dan helpt het niet echt om er dan met elkaar over te praten.
Er worden 2 keer per jaar partnermiddagen georganiseerd door de Vereniging Genderdiversiteit. Deze middagen zijn dus speciaal voor de partners en familieleden, dus niet voor de transgenders zelf. Er komen ook partners (en familieleden) van transseksuelen, transgenderisten en travestieten (in alle verschijningsvormen), dus het is wel belangrijk je dat te realiseren omdat die situaties heel anders zijn. Aan de andere kant kan je er juist over praten omdat er veel overeenkomsten zijn en er ook begeleiding is.
Natuurlijk heeft niet elke vrouw er (grote) problemen mee. Wanneer dit vóór het huwelijk bekend is gemaakt en er bewust voor is gekozen, dan is er een andere situatie dan wanneer dit na vele jaren huwelijk bekend wordt.
Dit heeft natuurlijk een flinke impact op de relatie, maar ik hoop dat je na het lezen van dit verhaal een heel klein beetje begrip kan opbrengen voor je man’s situatie.
Bespreken
Het allerbelangrijkste is met hem of ‘haar’ dit onderwerp te bespreken: daarmee heb je de grootste kans begrip voor elkaars situatie te krijgen en weet je waar de onplezierige gevoelens bij elkaar ontstaan.
Dit is een goede basis om tot een voor beide partijen bevredigende situatie te krijgen.
Zo nu en dan hoor ik een vrouw die met bewondering en respect praat over het feit dat haar man dit geheim met haar wil delen. Zo kan je het natuurlijk ook bekijken, ook al is dat niet echt het belangrijkste volgens mij.
Het grootste gevaar is dat de vertrouwensband tussen de partners een deuk heeft opgelopen in de ogen van de partner (er was een geheim, zijn er nog meer dingen die hij verborgen houdt?).
Of kleedt hij zich om wanneer je niet thuis bent, gaat ie ergens anders heen om zich om te kleden, helpt een andere ‘begrijpende vrouw’ hem?
Zou ie stoppen wanneer ik ’t eis? Misschien, maar dat is vrijwel zeker geen oplossing: de drang blijft. Dit kan tot dermate spanningen leiden, dat het werk en de relatie eronder leidt. De CD raakt dan snel geïrriteerd en dat leidt uiteindelijk tot spanningen en zelfs burn-outs.
Wanneer ik nu terug kijk naar onze eigen relatie, dan denk ik dat het geheim zit in het met elkaar erover praten: open en eerlijk naar elkaar zijn. Probeer geen vooroordelen te hebben, maar praat er eerlijk over. Vertel je man/vriend ook wat dit met je doet en je man/vriend moet (in mijn ogen) ook jouw gevoelens erkennen, maar sta ook open voor hetgeen het met je man/vriend doet en andersom. Maak elkaar geen verwijten: dat helpt niemand. Bagatelliseer het ook niet: voor je man/vriend is het heel belangrijk.
Indien er sprake is van een vertrouwensbreuk door het vertellen (of dat je er achter bent gekomen), dan denk ik dat het goed is dat jullie goede afspraken maken om de vertrouwensbreuk te herstellen.
Als tip kan ik denk ik ook geven: maak afspraken over wat wel en niet kan, maar vooral: léér erover praten: wanneer jullie te veel langs elkaar leefden: spreek dan ook af dat jullie vaker praten: plan dan bewust een avond om samen te praten of andere dingen te doen. En laat het dan niet bij goede voornemens, maar voer de plannen ook daadwerkelijk uit.
Het is heel moeilijk om over je gevoelens te praten. Vaak kunnen vrouwen dat beter dan mannen. Je man/vriend zal dat meestal ook moeilijk vinden en zich ervoor schamen. Door hierover te praten (twee richtingsverkeer), krijg je begrip voor elkaars situatie. Voor de meeste vrouwen is het heel moeilijk om je voor te stellen dat je man/vriend het prettig vindt zich als vrouw te kleden. Maar wat dit betekent voor het gevoel van je man/vriend is nog veel belangrijker. Het geeft mij bijvoorbeeld een enorme ontspanning. Heel veel spanning valt in eens van me af, maar dat kan voor jouw man/vriend natuurlijk heel anders zijn.
Mochten jullie het moeilijk vinden om er samen over te praten, dan kan het helpen om samen naar een documentaire te kijken over dit onderwerp. Ik raad dan de documentaire Transanders aan om samen te bekijken. De maakster heeft op een aangrijpende manier het gevoelsleven van diverse transgenders via interviews in beeld gebracht van meerdere belevingsvormen. Ik raad aan deze documentaire dan samen te bekijken en er na afloop over praten. Je kunt de documentaire Transanders bekijken via de pagina met links)
Kortom: léér praten en wie weet, lukt het dan – net als bij ons – een positieve draai aan het omkleden te geven en de inhoud van dingen samen doen en beleven en daarmee de liefde voor elkaar nog meer inhoud te geven.
Ik ben ervan overtuigd dat een goed huwelijk dit aan kan en dat er heel goed mee te leven is: wij zijn er sowieso het bewijs van (en vele met ons)!
(Gedeeltelijke) acceptatie door de partner
Laat ik eerst proberen uit te leggen wat ik bedoel met acceptatie (tenslotte is dat voor iedereen anders).
Met een gedeeltelijke acceptatie bedoel ik dat de partner het CDen een ‘plekje heeft gegeven’ en er ruimte voor geeft dat hij zich omkleedt. Wanneer de partner en CD er samen voor durven uit te komen, door bijv. samen op pad te gaan naar bijvoorbeeld ontmoetingsavonden, denk ik dat er sprake is van volledige acceptatie.
Dat de meeste vrouwen er problemen mee hebben, kan dan wel zo zijn, maar jij zit er mee als partner mee. Je moet er maar uit zien te komen met jezelf en je partner.
Daarom denk ik zelf dat acceptatie door de meeste partners wel één van de moeilijkste punten is en vaak wordt onderschat door de partner én CD.
Ik gaf al aan dat onze ervaring is dat het praten erover enorm helpt. Niet dat het daardoor eenvoudiger wordt, of dat je gaat begrijpen waarom hij dit doet, maar je krijgt wel een beter begrip voor elkaars situatie of gevoelens.
Daarmee is het niet alleen jouw probleem, maar sta je er samen voor.
Nu merk ik dat lang niet in elke relatie veel wordt gesproken over gevoelens, maar bij dit onderwerp gaat het om gevoelens. Die van de partner en die van de CD!
Ook het feit dat je er samen uit wil komen, sterkt je er samen in om er met enige tussentijd over te praten (bijv op een vaste avond) en tot elkaar te komen: hij kan niet zonder, jij vindt het onplezierig, misschien wel verwerpelijk.
En dan toch eruit komen!? Ja, dat kan: vele echtparen hebben geleerd hier prima mee om te gaan, zelf heb ik dit ook in mijn huwelijk kunnen inbrengen en heeft ons op een bepaalde manier zelfs dichter bij elkaar gebracht.
Maar hoe?
Belangrijk is dat je leert elkaar vrijheid te geven – ook op dit onderwerp!
Zeker wanneer je als partner het er moeilijk mee blijft houden, is het in mijn ogen goed je af te vragen waarom je het nu zo moeilijk vindt? Zou je het ook moeilijk vinden wanneer het de buurman zou betreffen, of je broer of een zwager?
Nee? Veelal niet, maar waar zit dan het verschil in? Het is je man/vriend!
- Maar waarom doet je dit dan zoveel?
- Waardoor krijg je dan dit nare gevoel?
- Schaam je je ervoor dat je dit niet hebt doorzien?
- Schaam je je ervoor wanneer iemand anders dit ontdekt?
- etc.
Uit vele gesprekken die ik hier met partners over heb gehad, blijkt heel vaak dat het antwoord op deze vragen niet makkelijk te geven is: de ratio geeft aan dat het allemaal niet zo erg is, maar het gevoel zegt wat anders.
Toch is het praten over deze gevoelens het begin van de (gedeeltelijke) acceptatie. Daarmee breng je je gevoel en je reden een beetje met elkaar in evenwicht.
Ook het lezen over het onderwerp en daarmee inzien dat het eigenlijk helemaal niet zo heel bijzonder is, kan daarbij helpen: je hoort/leest het dan van een ander.
Natuurlijk zijn er vele vragen. Schrijf desnoods je vragen op en bespreek ze samen. Ook dit brengt je dichter bij elkaar.
De bibliotheek, maar ook het internet heeft heel erg veel informatie. Onderaan de pagina heb ik een aantal links opgenomen naar sites van andere vrouwen die hun ervaringen willen delen.
Wanneer je rationeel naar de situatie van ‘voor’ een ‘na’ het vertellen kijkt is er feitelijk niets veranderd: wanneer je voordat je het wist van hem hield, maar dat je gevoel nu anders is, is dat strikt genomen heel erg vreemd omdat er niets is veranderd aan je man/vriend. Het enige verschil is dat je het nu weet. Ondanks dat het je ongetwijfeld veel pijn heeft gegeven dit nu van je man/vriend te weten, hoop ik dat je na verloop van tijd kan zeggen: dat je er samen sterker uit bent gekomen. Ik ben ervan overtuigd dat het je óók iets goeds kan opleveren: elkaar helemaal kennen en weten wat je aan elkaar hebt.
Afspraken maken!!
Om voor beide partijen tot een acceptabele situatie te komen, is het verstandig afspraken met elkaar te maken over de dingen die ‘ze’ doet:
- het dragen van lingerie onder je eigen kleding
- omkleden wanneer de partner niet thuis is, of het geven van gelegenheid om naar een T&T/transgender bijeenkomst te gaan (om te praten met andere CD’s over hoe de anderen omgaan met hun gevoelens en wellicht tips hierover te krijgen).
- wel of niet omkleden wanneer de partner wel thuis, al dan niet in bijzijn van de partner.
- hoe vaak hij zich omkleedt.
- waar de kleding wordt bewaard.
- wie de kleding wast.
- of ze jouw kleding mag dragen.
- het slapen in lingerie.
- etc. etc.
- en tot slot: op welke avond jullie erover praten!
Afspraken over het veranderen van het uiterlijk:
- het ontharen van de benen, (voor onder de panty), borst, armen.
- sommige CD’s willen graag oorbellen dragen en daarbij gaatjes in de oren laten prikken (er zijn ook clips).
- het laten groeien van de vingernagels.
- het (gedeeltelijk) epileren van de wenkbrauwen.
- het verven van het haar.
- etc. etc.
Je man/vriend zou het prettig vinden wanneer jij ‘haar’:
- kan helpen bij het kopen van kleding
- bij het winkelen samen naar kleding voor ‘haar’ te kijken.
- helpt bij de keuze wat aan te trekken.
- hulp kan bieden bij het doen van de make-up.
- haar zo nu en dan vraagt om zich om te kleden.
- zo nu en dan ‘haar’ als gezelschap dulden.
- uitgaan met haar ‘dressed up’ bijvoorbeeld een ommetje, of een autoritje.
- eens met haar zou meegaan naar een T&T/transgender avond, later misschien zelfs een T&T/transgender vriendelijk café, later wellicht een dinner of een film.
- etc, etc.
Natuurlijk zijn al deze punten maar suggesties en zijn het dingen om het in de loop der jaren naar toe te groeien, maar geven een idee waarover je met elkaar in de loop der tijd afspraken kan maken. Eveneens is het niet aan te raden voor elke CD om over straat te gaan, omdat de ene CD er vrouwelijker uitziet dan de ander, maar het geeft een aantal onderwerpen om bij stil te staan.
Wil je ‘haar’ wel eens zien?
Een belangrijk punt voor vele partners, maar zeker voor de CD, is of je ‘haar’ eens wil zien.
De impact die dit heeft wordt vaak onderschat door beiden, merk ik. De CD wil vaak maar al te graag laten zien hoe ‘ze’ eruit ziet, terwijl de partner misschien wel een beetje nieuwsgierig is.
Vaak zijn we nogal sexy gekleed, passen lang niet alle dingen bij elkaar en ziet hij er echt als verklede man uit (ook daarop zijn natuurlijk uitzonderingen:).
Dit beeld past doorgaans helemaal niet bij de man die je hebt ontmoet, of soms al vele jaren denkt te kennen.
Uit de reacties van menigeen krijg ik dit te horen (gelukkig zijn ook daar uitzonderingen) en heeft het dan een flink negatief effect op de manier waarop je er als partners mee omgaat. Dit zou heel jammer zijn.
Juist omdat wanneer je je realiseert dat het veel met je kan doen om je man/vriend daar omgekleed te zien staan, kan je overwegen dit langzaam op te bouwen (vaak vind je het belachelijk zoals hij eruit ziet). Bijvoorbeeld door eerst eens een foto te laten zien van je man/vriend wanneer hij zich heeft omgekleed.
Wanneer het beeld van ‘haar’ je wel aanstaat als partner en je wel een beetje nieuwsgierig bent hoe het er in het echt uitziet, kan je het overwegen een afspraak te maken dat je ‘haar’ een keer wil zien. Zelf denk ik dat het het best is, wanneer je ‘haar’ helpt bij het omkleden en opmaken, maar lang niet iedereen kan/wil dit. Het voordeel is dat je het geheel ziet veranderen en het niet plotsklaps voor je staat.
Wanneer je ‘haar’ er ‘niet uit vindt zien‘, dan zou je als partner de suggestie kunnen geven om hem te helpen er beter uit te laten zien. Meestal wordt dit heel erg op prijs gesteld door de CD. Maar er zijn maar weinig partners die dit willen.
De meeste partners willen ‘haar’ misschien wel één keer zien, maar er verder niet bij betrokken worden. Wanneer dit bij jullie speelt/gaat spelen, dan is het maken van afspraken nóg belangrijker.
Mijns inziens is het dan wel goed jullie je te realiseren, dat op termijn (lees: meerdere jaren) de CD toch een bepaald gevoel ontwikkelt, waarbij de CD zich als man gedeeltelijk ‘afgewezen’ voelt, wanneer je als partner het CDen wel toestaat, maar dat je er ‘niets mee te maken wil hebben’. Wanneer het lukt, werk er samen aan om het CDen telkens bespreekbaar te houden.
Maar ook wanneer het gevoel van ‘afwijzing’ ontstaat, is het juist van belang om erover te praten met de partner, dus probeer daar beiden voor open blijven te staan.
Positieve punten?
Wanneer ik de tekst terug lees, heeft deze alleen maar verklarende punten, om je beter te laten begrijpen waar je als partner mee te maken heeft en klinkt het eigenlijk een beetje negatief. Zo zal je het waarschijnlijk ook zelf ervaren, dat is begrijpelijk.
Maar er zijn natuurlijk ook een aantal positieve punten aan het feit dat je man CD is:
- Zoals ik er naar kijk is het aller, aller belangrijkste voordeel, dat hij door zijn gevoelens te uiten (en met jou kan bespreken?!), dat hij zich kan ontspannen en daardoor gelukkiger is. Dit punt wordt heel vaak over het hoofd gezien.
- hij staat hoogstwaarschijnlijk meer open voor andere denkbeelden over zaken als homoseksualiteit en het ‘anders denken’ in het algemeen
- doorgaans zal hij meer om z’n ‘lijn’ denken
- hij weet wat het is om op hoge hakken te lopen.
- hij weet wat het is om in een rok te lopen of jurk.
- zo begrijpt hij dat het soms iets langer duurt, wanneer je wat meer tijd nodig hebt jezelf op te maken.
- hij heeft meestal interesse om met je te winkelen en naar kleding te kijken.
- natuurlijk begrijpt hij dat je graag mooie kleding wil kopen, dus is daarin meer meegaand
- Velen van ons vinden het leuk om mee te gaan winkelen, terwijl andere mannen daar een gruwelijke hekel aan hebben
- je kan hem advies vragen over ‘wat aan te trekken’ of ‘staat dit?’ En velen van ons hebben er ook goede kijk op (overigens is dat lang niet altijd zo)
- je kunt elkaars make-up delen;-)
- etc, etc
Zelfacceptatie door de CD en je rol als partner hierin.
Zoals ik hierboven al beschrijf: wanneer je partner zijn CDen zodanig kan accepteren dat hij er gelukkiger van wordt, dan heb je er een nog fijnere man door gekregen: hij is dan blij en straalt dat naar zijn omgeving uit, dus ook naar jou!
De keerzijde is: wanneer hij er zelf niet goed mee kan omgaan, dat wordt hij ‘knorrig’, onrustig en is snel geïrriteerd. Het is dus (volgens mijn bescheiden mening) van groot belang dat hij er goed mee leert omgaan. Dat gaat niet vanzelf! Jij kan daar een belangrijke rol spelen!
Deze zelfacceptatie is slechts aan weinigen toebedeeld merk ik uit de vele gesprekken met hen. Er zijn doorgaans heel veel blokkades, vaak ingegeven door schaamte.
Wanneer jij in staat bent als partner met hem te praten hierover, maar ook over wat het omkleden met hem doet, hem te helpen de blokkades te nemen, zal je bijdragen aan zijn zelfacceptatie.
Wanneer ik e.e.a. terugfilm, dan denk ik doordat mijn vrouw zich heeft verdiept in het onderwerp ‘travestie’, de basis is geweest voor het vinden van een oplossing het in te passen binnen ons huwelijk. Ze begreep dat dit niet meer weg ging en hoe belangrijk het is om uiting te geven aan deze onbegrijpelijke behoefte. Zo heeft mijn vrouw me gemotiveerd naar T&T/transgender avonden te gaan. Iets dat ik uit mezelf nooit zou doen. Maar haar steun hierin heeft voor mij de weg geopend tot mijn eigen zelfacceptatie.
Over deze zelfacceptatie heb ik ook een pagina gewijd: deze kan je hier lezen.
Maar ook wanneer je zelf de moeite zou willen nemen je verder te verdiepen in het onderwerp ‘travestie’: er zijn vele boeken over geschreven. Zelf denk ik dat er een aantal goede zijn, zoals: ‘Een dubbel bestaan’. Het is een wat gedateerd boek, maar geeft een goed inzicht in verschillende belevingsvormen van travestie. Het biedt tevens een basis om met elkaar te praten over welke gevoelens je partner heeft.
Informatie voor Partners
In het septembernummer 2016 van het maandblad PLUS is het interview met mijn vrouw gepubliceerd. Onder de kop ‘mijn man kleedt zich af en toe als vrouw‘ geeft ze een inzicht hoe zij ermee is omgegaan vanaf het moment dat ik dit haar verteld heb. Je kunt het interview hier downloaden.
Een echtpaar dat regelmatig de transgenderavond in Amsterdam bezoekt, is in 2012 geïnterviewd. Alhoewel de kop van het interviews verkeerd is gekozen (vind ik), is het wel een goed interview dat ik avan harte kan aanbevelen om eens samen te lezen en te bespreken. Je kunt dit interview hier downloaden.
Ook kan je overwegen of je met andere vrouwen hierover contact zou willen zoeken.
Er zijn een aantal – overwegend – engels talige sites van vrouwen, waar je zeker een aantal herkenbare punten zal vinden:
- De man van Marian (38) is travestiet Artikel uit Libelle online uit 2019
- ‘Ik huiverde bij de gedachte..’ Uit de FAB nr 3, jaargang 2012.: [aanbevolen om te lezen]
- Mijn man draagt graag vrouwenkleren Artikel uit Libelle nr 32, jaargang 2002
- Kan dit huwelijk worden gered ? Uit de Margriet nr 44, jaargang 2002.: [aanbevolen om te lezen]
- Significant Other View zelf vind ik dit een heel goede site
- Home Page for Wives and Significant Others of Transgendered People Amerikaanse site, met een forum voor vrouwen en partners.
- Lynnie’s Genetic Woman’s Guide to Transgenderism Kijk op de situatie vanuit de vrouw
- One Wife’s Perspective on Cross-Dressing. Kort, maar duidelijk stukje met oproep en advies aan andere vrouwen/vriendinnen van CDers.
- Tri-ess voor support van partners van CD’s (US), met Wives’ and Crossdressers’ Bill of Rights, een goed uitgangspunt!
Tot slot
Stel dat JIJ je man/vriend moet vertellen dat je ernstig ziek bent. Stel nu dat hij antwoordt dat hij er niets meer over wil horen en dat je je eigen boontjes maar moet doppen. Sta er eens op deze wijze bij stil en bedenk eens hoe jij je zou voelen…Sta hier nog eens bij stil…..Dit zou niet fijn zijn, maar komt wel een beetje overeen met het veranderen van de levens van beide partners.
In beide gevallen praat je niet meer over het ongedaan maken, maar het leven mét de situatie.
Ik heb getracht een aantal dingen uit te leggen, getracht je een kijkje achter de schermen te laten nemen.
Daarmee hoop ik ook de positieve kanten van CD belicht te hebben. Inmiddels zal je ervan overtuigd zijn geraakt dat je een ‘meer dan gemiddelde’ man te hebben getroffen.
Wanneer je een vrouw bent die open staat voor zijn CD en dit probeert te begrijpen, in sommige gevallen dit zelfs een beetje probeert toe te juichen, dan is dit zeer waardevol voor elkaar.
Om niet meteen met positieve punten te komen, stel ik je voor een lijstje te maken van de negatieve maar ook van de positieve punten. Door de punten naast elkaar te leggen, kan je voor jezelf de balans opmaken.
Wanneer je zelf iets meer zou willen lezen over mijzelf, dan kan je dat vinden onder de Bianca” pagina.
Wanneer je een vrouw of vriendin van een Cross Dresser bent en een aantal antwoorden wil van een ‘andere’ crossdresser/DeelTijdVrouw, ben je vrij je vraag te stellen per e-mail – Bianca Holland. Ik zal proberen je vragen te beantwoorden of je doorverwijzen naar hulpinstanties die hierin zijn gespecialiseerd (zie ook de links).
website: https://biancaholland.wordpress.com/
CrossDresser - Transgender - Travestie -------- Bianca Holland - DeelTijdVrouw 
Nogmaals heel erg bedankt Bianca! Als je mij een week geleden had verteld dat ik binnen enkele dagen met geschoren benen, siliconen borsten, 25 slipjes, 4 BH’s, 6 jurken, 6 rokken, 6 panties en 2 paar kousen gewoon door mijn huis zou lopen had ik je voor gek verklaard. Mede dankzij mijn behulpzame vrouw die ik zeer dankbaar ben.
OMG! Ik ben 68+ En vanavond uit de kast gekomen met vele malen Bianca voor de dank! Ca. een paar weken geleden je site gevonden. Wat een verademing! Toen kwam het spannende moment!!!!! En!!! Ik had het jaren geleden moeten doen!
Goed artikel, helaas zijn de Nederlandse links aan het einde allemaal dood. Misschien daar iets anders voor neerzetten?
De links zijn gecorrigeerd
Hoi Bianca. Ik vindt het heerlijk om me te verkleden als vrouw. Doe het vrij vaak maar ik krijg het niet voor mekaar om me optemaken. En durf hier in de buurt niet de deur uit. En ben eigenlijk op zoek naar steun en hulp. Vr gr klaske
Ik heb mijn verhaal al verteld maar wil de opties voor email info nog aanvinken.
Ik ga dit vehaal naar mijn vriendin doorsturen.
2 Weken geleden heb ik haar verteld over mijn behoefte lingerie te dragen en soms ,thuis, mij als vrouw te verkleden.
Ik ben blij dat ik deze site heb ondekt.
Hallo Bianca.
Wat een goed artikel. Ik heb er veel aan en ik vind het steeds leuker en fijner om en femme naar buiten te gaan.
Groetjes Jeanette
In de Libelle is nog een keer een artikeltje verschenen:https://www.libelle.nl/mensen/travestiet/
Dank! Heel duidelijke eye-opener.. Want ookal ben ik openminded en heb ik er geen moeite mee, even slikken is het wel! X
Een fijne website om te lezen, zeer duidelijk. Het heeft mij duidelijk laten inzien dat ik er niet alleen voor stond en mijn vrouw de link gegeven, zij vond het zeer verhelderend en zeer realistisch verteld.
Hoi Bianca; heb jou een mailtje gestuurd!
Sweet website, super layout, very clean and utilise genial. bbbaeekeeece