Living library in Egmond

Afgelopen donderdag had ik een Bianca BalansDag.
Die dag werd er een Living Library georganiseerd voor 45 werknemers van Heineken. Dit keer niet in een bibliotheek, maar in een prachtig hotel in Egmond aan Zee.
Na een heerlijke lunch, bijkletsen met bekende ‘boeken’ en kennis maken met nieuwe ‘boeken’, werden we uitgenodigd in de zaal waar de boeklezingen zouden plaatsvinden.
De aanleiding was dat er vanuit het management en werknemers de wens was geuit om meer aandacht te geven aan diversiteit en inclusiviteit. Omdat daarover weinig bekend is bij de meeste managers waren we uitgenodigd.
We waren met een hele groep ‘boeken’: (in het Engels omdat we deze dag in het Engels zouden worden ‘gelezen’: Woman with autism, Asexual, BDSM, Immigrant, Genderless, Feminist / Iranian in exile, Muslim, Depressed, Part-time woman (dat was ik dan 😉

Na een korte uitleg konden de managers kiezen welk boek ze zouden willen ‘lezen’. In het begin moet je dan even omschakelen omdat alles in het Engels moet, maar dat ging al snel weer: dat verleer je niet hè?
Ik had in mijn eerste gesprekken productie-managers uit Nederland en Egypte in mijn kringetje (zie de foto boven). In een half uurtje kwam van alles aan de orde, zodat de tijd vloog en bijzonder te merken dat men heel geïnteresseerd en openminded was.
Interessant vond ik zelf de vraag te stellen wanneer ik bij hen zou werken of het zou kunnen dat ik – afhankelijk van mijn stemming – de ene dag als man en de andere dag als vrouw naar mijn werk zou kunnen komen. Nadat ze meteen aangaven dat dit ‘natuurlijk’ zou kunnen, opperde ik een aantal praktische problemen en hoe ze daarmee zouden omgaan als manager en in hun team. Dat was wel even schakelen voor ze, maar het zou nog steeds moeten kunnen, waarbij ze oplossingen begonnen te bedenken. Kijk: dat was nu mijn bedoeling: dat ze gaan denken hoe dingen zouden kunnen waar je nooit bij stil staat.

Hierna hadden we een korte pauze waarna ik productiemanagers uit andere landen in mijn kring kreeg: van Zuid-Amerikaanse landen, Polen, zelfs Oekraïne. Heel bijzonder omdat er overal natuurlijk andere culturen zijn. Het fenomeen van Part-Time-Woman was totaal onbekend. Wel hadden ze van drag-queens gehoord en ook transvrouwen, maar dat iemand maar enkele dagen per maand als vrouw leeft, kenden geen van allen.
Heel interessant was om te horen hoe bij dezelfde vraag men daarop zou reageren. Het viel me enorm mee dat iedereen er open voor zou staan mij als DeelTijdVrouw op te willen nemen in hun team en me de gelegenheid te geven of als man of als Bianca naar het werk te komen. Ze gaven aan dat dit niet heel gebruikelijk is en ze er nooit eerder over hadden gehoord. Maar voor hen zou het geen belemmering zijn en ze zouden het wel willen begeleiden zodat dit mogelijk zou worden. Omdat ze het oprecht meenden, ben ik er niet heel veel verder op ingegaan. bij de lockers waar we onze spulletjes konden opbergen.

Wat ik ook erg leuk vond is te horen dat men het idee had ‘gewoon’ met een vrouw te praten en niet met een verklede man. Uiteindelijk doe je daar wel enorm je best voor, maar het wil niet zeggen dat je ook zo over komt. En wanneer dat dan zonder enige twijfel wordt bevestigd, is mijn dag weer goed. Nu was dat sowieso al het geval, maar op deze manier helemaal natuurlijk.
Op deze manier was de dag snel weer om. Nog even napraten en evalueren met de ‘boeken’, waarna ik weer huiswaarts ging: mijn BBD zat er weer op. Eentje om met plezier op terug te kijken.